Zaterdagmorgen 10:00, ik word wakker van het gerinkel van mijn telefoon. Ik neem half slapend mijn telefoon op, met aan de andere kant van de lijn een meer dan wakker persoon met de melding dat er een container bij blok C in de brand staat. Gezien ik de laatste brandjes van de containers op de Wenckebachweg (studenthousing in shpipping containers) gefotografeerd heb was deze melding uiteraard meer dan waardevol voor me. De brandweer was al gebeld maar nog niet ter plaatste. Snel schoot ik in wat kleren en controleerde ik of alles in de cameratas zat en met een sprintje naar blok C kwam ik tegelijkertijd aan met de brandweer. Ik vroeg nog aan de telefoon, waar is de brand? Waarop de beller antwoorde dat zie je snel genoeg als je hierheen komt. Vol verwachting dat er een wooncontainer in de brand stond, was het de afvalcontainer aan straat. De adrenaline die zich had opgebouwd, was meteen weer weg. Eveneens bij de brandweer, in alle rust sloten zij de pomp aan, bekeken ze de situatie en blusten met weinig enthousiasme het brandje. Voor de zekerheid maakten ze de andere afvalcontainers en het afval eromheen nog vochtig om verdere ontvlamming te voorkomen. Met 20 minuten waren de brandweermannen en de toeschouwers weer vertrokken.

Al een tijdje steekt de wittige deur van de koelkast af tegen de zacht gekleurden keukenkastjes eromheen en daarnaast was de tafelmodel koelkast niet meer een van de mooisten onder de koelkasten. Tijd voor verandering dus!
Na de koelkast geschuurd en ontvet te hebben gingen er twee lagen grijze grondverf overheen. Gelukkig kon de deur losgeschroeft van de koelkast zodat het verfen buiten kon gebeuren. Terwijl dit droogde werkte ik aan een mal gebaseerd op de hongerige kat van Simon’s Cat TM. De volgende dag, nadat de verf droog was, met acryllak spuitbus de vorm op de koelkast gespoten. Met een markeerstift ogen aan de kat gegeven en deur kon weer aan de koelkast bevestigd worden, waar inmiddels een mooie ijslaag aan de achterwand was ontstaan.